Nasze wybrzeże

Już przybycie przyspiesza kroki. Nie możesz się doczekać, kiedy zobaczysz morze za wydmami pokrytymi trawą plażową. Nieważne, czy jest ciepło w letnim słońcu, czy świeża jesienna burza – plaża za każdym razem jest nowa i inna. Czasami gładkie jak szkło, czasami wzburzone i szorstkie. Ale zawsze jest w spojrzeniu szerokość i szczęście w duszy.

To najpiękniejszy moment dnia, kiedy słońce wschodzi świeżo wypolerowane z porannej kąpieli. Białe molo, które ozdabia plażę Ahlbeck od ponad 120 lat i które było tajemniczą gwiazdą wielu filmów, otula je aksamitnym złotem swoimi promieniami. O tak wczesnej porze plaża jest prawie pusta. Ciesz się chwilą w uzdrawiającej samotności. Kilku spacerowiczów przechodzi obok. Tylko od czasu do czasu zrób kilka sennych fal okrążających leniwie przed twoimi stopami. Piaskowa, aksamitna syrena wygrzewa się w świeżo wschodzącym słońcu. Jej włosy z wodorostów szeleszczą miękko na porannym wietrze. Czeka na nowy dzień oraz na wiadra i łopaty łowców muszelek i budowniczych zamków.

Stare drewniane kutry rybaków znajdują się zaledwie kilka metrów od brzegu. Od wielu pokoleń są częścią znanego wizerunku. Niezliczona ilość ludzi czekała każdego ranka, aż rybacy wyciągną ich z sieci z małymi czerwonymi flagami. Kiedyś ich brzuchy były wypełnione po brzegi srebrem Bałtyku: śledziami.

Wiatr niesie po wodzie cichy warkot silnika. Rybacy wracają z nocnej wyprawy. Im bliżej się zbliżają, tym głośniejszy wrzask i krzyk mew, które roją się wokół drewnianej łodzi i walczą o każdy kęs ryby. Płaskie noże sprawiają, że jest prawie na plaży. Starożytni wędrowcy zajmą się resztą. Z mocą i rykiem silnika ogromne opony chwytają zmiękczony piasek i wyciągają łodzie do tyłu z wody.

Podczas gdy starzy ludzie w sztormach i grubych trojerach wyciągają śledzie z sieci w starej hali rybnej pośrodku wydm, można nie tylko kupić od nich najświeższe ryby, ale także posłuchać ich historii i nadziei że ich tradycyjny zawód będzie trwał jak najdłużej. Oczy ogorzałych mężczyzn błyszczą, gdy ożywiają przeszłość. Przestrzeń wokół nich i wózki, w których piętrzą się sieci, błyszczą srebrem od licznych rybich łusek, a stare stragany pachną wędzoną rybą.

W przeszłości jednak rybacy nie mieszkali w eleganckich i wyrafinowanych willach wzdłuż promenady. Zawsze były rajem dla czasu wolnego. Sami mieszkali dalej we wsi. Tam, gdzie do dziś można je znaleźć, rustykalne domy kryte strzechą, których dachy sięgają niemal do ziemi. W jednym z nich – chyba najmniejszym – malarz Köpp założył pracownię. Jeśli przyjrzysz się uważnie jego zdjęciom, rozpoznasz miejsca, w których znajduje inspirację, kręte uliczki, widoki na Bałtyk czy świeżo ścięte lipy wzdłuż promenady, tak typowe dla małego nadmorskiego kurortu.

Spacerując obok eleganckich willi spa i wyrafinowanych wielkich hoteli, przeniesiesz się do innego świata. Można się niemal spodziewać, że spacerując po promenadzie, przechodzą obok niej kobiety w szeleszczących sukniach. Wyjście na Morze Bałtyckie po drewnianych deskach, obserwowanie wzlotów i upadków fal spienionych, wypuszczenie głowy na molo i podróżowanie myślami, to jedna z rzeczy, za którymi tęsknią uzależnieni od morza wtedy jak teraz. Bo gdy morski wiatr szarpie włosy i płaszcze, a Bałtyk sięga po horyzont, można poczuć niepohamowane uczucie wolności i bezkresu.

Stopy wbijają się w jeszcze ciepły piasek. Piękne wille z wykuszami i wieżyczkami, balkonami i balustradami, szczytami świątynnymi i klatkami schodowymi z tyłu, widok wędruje daleko za molo w Heringsdorfie. Dokąd, za klifami Bansin w głębi lądu Uznam, słońce przygotowuje się do opuszczenia codziennej sceny w płonącym spektaklu. Jej upadek obmywa wyspiarski świat bogatym złotem, głęboką czerwienią i tajemniczym fioletem.

Czujesz to tutaj nad morzem, lekkość i beztroskę lata, za którą zawsze tęsknisz. Delikatna muzyka z baru na plaży towarzyszy wieczorowi, a dźwięk fal wplata swój własny rytm w te relaksujące godziny. Rozmowy są lekkie jak piórko, w każdym zdaniu niosą spokój i śmiech. Nawet gdy na plaży zapada noc, w czerwcu na horyzoncie pojawia się świecąca czerwona smuga. noc letnia. Również tutaj, na południu Bałtyku, na krótki czas daje nocnym markom kawałek swojego magicznego światła.

Ale romantyczne sny istnieją nie tylko na plaży. Promenada zachęca do spacerów. Podczas gdy kroki zwalniają, bo oczy odkrywają coraz więcej baśniowych zamków między sosnami, skarlałymi wiatrem i morskim klimatem, cofamy się w czasie. Kiedy bogaci i piękni berlińskiego eleganckiego tłumu pili herbatę na tarasach Rezydencji Bleichröder lub imponującej Villi Oppenheim i cieszyli się widokiem na tę samą promenadę, po której spacerujesz. Nagle czujesz się trochę wyrafinowany i szykowny. Po prostu dlatego, że przechadzasz się obok tych architektonicznych marzeń z ich eufonicznymi nazwami. Niezliczone rododendrony rozkwitają w rozległych ogrodach frontowych, konkurując z pastelowymi odcieniami willi, zanurzając całe miejsce w morzu kolorów.

Mimo swojej wysokości zaledwie 35 metrów, podjazd na niewielki wzniesienie Kulm w środku wsi kręci się i niektórym ludziom zapiera dech w piersiach. Ale z góry Bałtyk leży u stóp widza. Widok wędruje daleko, daleko poza piramidę molo. Co byś dał, aby móc teraz szybować jak mewa po błyszczących falach?

Wszystko zaczęło się tutaj, w Białym Zamku, od kąpieli i spacerów, oglądania i bycia widzianym. Można zrozumieć, dlaczego tak wielu artystów, tak wielu pisarzy czuło się tutaj tak jak w domu. Nie tylko piękne wille zachwycają jedno po drugim. Takiego podejścia do życia można zasmakować w małych kawiarniach i restauracjach przy lodach lub daniach ze świeżej ryby. To ekran na środku Bałtyku zaprasza na wycieczki fotograficzne po wyspie i ekscytujące hity kinowe. To zespoły grające na żywo, które w letnie wieczory przyciągają ludzi na plac koncertowy, lub wiele małych festiwali, które wypełniają dni wspaniałymi chwilami. To wszystko sprawia, że ​​to małe miasteczko nad Bałtykiem jest czymś wyjątkowym.

Tu zegary tykają inaczej, jakoś wolniej, a pytanie, czy zakończyć wieczór zabawą w Chapeau Rouge, czy lampką czerwonego wina na plaży, jest po to, aby życie było stworzone: cieszenie się chwilą.

Wolność jest bezgraniczna w kolorze niebieskim. Bo kiedy patrzysz przez domy z Bergstraße, błękit Bałtyku zawsze błyszczy w twoich oczach. Błyszczący i kuszący przyspiesza schodami obok zalanych słońcem fasad starych pensjonatów zbudowanych w taki sposób, że spragnieni Bałtyku mogą cieszyć się widokiem na morze z drugiego rzędu. Białe, jasnozielone i żółte wille wydają się jasne i przewiewne. W oślepiającym słońcu wyglądają prawie nierealnie. Oko wędruje po wykuszach i przeszklonych loggiach, przykleja się do imion niegdyś pięknych pań: Diany, Friedy, Dory, Caroli, Laetitii...

Podczas gdy chęć zejścia nad wodę rośnie, wzrok wędruje do starych drewnianych chat rybackich, które wciąż są niemymi świadkami rybackich rzeczy i marynarskiej włóczki pośrodku wydm. Ale plaża woła, a widok na nią rośnie wraz z widokiem, jaki mają przechodnie spacerując promenadą wyłożoną drewnianymi willami kapitańskimi i miniaturowymi odgałęzieniami legendarnych willi z berlińskiego Grunewaldu.

Podczas gdy niektórzy wciąż wyciągają szyje, aby odkryć wszystkie koty na dachu Villa Fortuna, dzieci już ciągną i pchają w kierunku wózka, wypełnionego nadmuchiwanymi stworzeniami plażowymi i mnóstwem sprzętu do polowania na muszle, w kierunku plaży. W końcu musisz podbić cały piaszczysty raj. W ciągu jednego dnia ręce prawdziwych artystów tworzą potężne królestwa bałaganu i zamków z piasku. Życzenie, aby godziny wypoczynku w leżaku trwały wiecznie, jest wielkie. Po prostu nie musisz o niczym myśleć i rysować fantazyjne postacie w chmurach wacików na niebie. Nieważne, czy ze spiczastymi palcami, czy odważnym biegiem wytrzymałościowym – dryfowanie w chłodnych wodach Bałtyku to jedna z najpiękniejszych przekąsek w upalny letni dzień.

Apetyt sprawia, że ​​na chwilę opuszczasz ukochaną plażę. Rolki rybne są również dostępne tutaj. Koneserzy odnajdą kulinarne urozmaicenie w jednej z małych restauracji lub dadzą się ponieść w ogrodzie nostalgicznej Café Asgard, zatapiając się w monstrualnych wiklinowych fotelach i uroku lat dwudziestych. Spacerując uliczkami nadmorskiego kurortu, zawsze można odkryć coś nowego. Stopy omijają plac koncertowy z zabytkowymi wagonami kąpielowymi, sklepy i kawiarnie, w których w różnych dialektach dzielą się wrażenia z wakacji, obok starej remizy strażackiej, w której mieszkańcy Bansin utworzyli małą pamiątkową bibliotekę na cześć znanego pisarza Hansa Wernera Richtera samemu w stronę błyszczącego jeziora Schloonsee. W popołudniowym słońcu krążą tu niezliczone kaczki i łabędzie. Podczas gdy główki wierzb płaczących, które sięgają niemal do jeziora, kołyszą się i szeleszczą delikatnie na wietrze.

Jeśli chcesz trochę ciszy i spokoju, po prostu opuść drewnianą kładkę Bansiner Seebrücke i wędruj stromym brzegiem do Langer Berg. W niektóre dni masz nawet plażę tylko dla siebie. Gęsto liściaste korony starych buków szumią na stromym wybrzeżu. Wejdź po schodach do Forsthaus Langenberg i znajdziesz się w samym środku cichego, zielonego, zacienionego schronienia przed letnim słońcem i gwarnym zgiełkiem nadmorskiego kurortu Bansin.